«در حدود پنج هزار سال پيش از ميلاد مردم غارنشين فلات ايران بر اثر تغييراتي كه از لحاظ آب و هوا و تشكيل مزارع و چمنزارها به وجود آمد به دشت‌ها روي آوردند و زندگي تازه‌اي را آغاز كردند و در تمدن آنها نسبت به دوران‌هاي پيشين پيشرفت بيشتري ديده شد. مردمي كه در فلات ايران زندگي مي‌كردند گه گاه به سفالگري و ساختن اشياء با گل مي‌پرداختند و با پختن آنها از آنها آثاري زيبا پديدمي‌آوردند. آنها در برخي اوقات مشاهده مي‌كردند كه بعضي از ظروف سفالينشان در اثر ضربه نمي‌شكند و همين‌طور در برخي اوقات از ظروفي كه در آتش مي‌نهادند ماده‌اي خارج مي‌شد كه پس از سرد شدن سخت مي‌گشت. آنها نام اين ماده را مس گذاشتند و در ساخت ظروف و ابزار كشاورزي و جنگ از آن استفاده‌هاي بسيار كردند. در پايان عهد حجر پسين مردم اين منطقه آلات و ابزار خود را با مس مي‌ساختند و كم‌كم اين‌گونه ادوات جاي ابزار سنگي را كه تا آن زمان متداول بود گرفت . ..... در هزاره چهارم پيش از ميلاد مردم دشت‌نشين فلات ايران در كار زندگي پيشرفت بيشتري كردند … با آن‌كه سنگ در ساختن آلات و ادوات در اين عهد به كار مي‌رفت فلز نيز بيش از دوره پيش وارد صنعت گرديد، مس را با چكش صاف مي‌كردند، اما طرز ذوب كردن فلزات را نمي‌دانستند و با مس سنجاق و ظروف ظريف مي‌ساختند. ..... در اين دوره ذوب مس نيز متداول شد و آلات و ادوات را به شيوه ريخته‌گري ساختند. در سكونت‌گاه‌هاي دوره مزبور چاقوها و دشنه‌هايي با تيغه مسين به دست آمده است. همچنين در حفاري‌هاي سيلك كاشان مقداري آئينه مسي جهت آرايش به دست آمده است. از ويژگي‌هاي اين دوره وجود گوشواره‌هايي از طلا و لاجورد است.»
«در حدود پنج هزار سال پيش از ميلاد مردم غارنشين فلات ايران بر اثر تغييراتي كه از لحاظ آب و هوا و تشكيل مزارع و چمنزارها به وجود آمد به دشت‌ها روي آوردند و زندگي تازه‌اي را آغاز كردند و در تمدن آنها نسبت به دوران‌هاي پيشين پيشرفت بيشتري ديده شد. مردمي كه در فلات ايران زندگي مي‌كردند گه گاه به سفالگري و ساختن اشياء با گل مي‌پرداختند و با پختن آنها از آنها آثاري زيبا پديدمي‌آوردند. آنها در برخي اوقات مشاهده مي‌كردند كه بعضي از ظروف سفالينشان در اثر ضربه نمي‌شكند و همين‌طور در برخي اوقات از ظروفي كه در آتش مي‌نهادند ماده‌اي خارج مي‌شد كه پس از سرد شدن سخت مي‌گشت. آنها نام اين ماده را مس گذاشتند و در ساخت ظروف و ابزار كشاورزي و جنگ از آن استفاده‌هاي بسيار كردند. در پايان عهد حجر پسين مردم اين منطقه آلات و ابزار خود را با مس مي‌ساختند و كم‌كم اين‌گونه ادوات جاي ابزار سنگي را كه تا آن زمان متداول بود گرفت . ..... در هزاره چهارم پيش از ميلاد مردم دشت‌نشين فلات ايران در كار زندگي پيشرفت بيشتري كردند … با آن‌كه سنگ در ساختن آلات و ادوات در اين عهد به كار مي‌رفت فلز نيز بيش از دوره پيش وارد صنعت گرديد، مس را با چكش صاف مي‌كردند، اما طرز ذوب كردن فلزات را نمي‌دانستند و با مس سنجاق و ظروف ظريف مي‌ساختند. ..... در اين دوره ذوب مس نيز متداول شد و آلات و ادوات را به شيوه ريخته‌گري ساختند. در سكونت‌گاه‌هاي دوره مزبور چاقوها و دشنه‌هايي با تيغه مسين به دست آمده است. همچنين در حفاري‌هاي سيلك كاشان مقداري آئينه مسي جهت آرايش به دست آمده است. از ويژگي‌هاي اين دوره وجود گوشواره‌هايي از طلا و لاجورد است.»
كاركردهاي مس در بدن انسان