مس به فرايند سوخت و ساز بدن كمك مي‌كند، سلولهاي مغزي با كمبود مس در انجام كارهاي خود ناتوانند يا بسيار ضعيف عمل مي‌كنند، مس باعث كمك در جذب و استفاده آهن در بدن مي‌شود. مس يكي از مواد اوليه بسياري از آنزيم‌هاي حياتي بدن است. مس يك آنتي اكسيدان است و راديكال‌هاي آزاد را نابود مي‌كند كه اين به بدن كمك مي‌كند تا با راديكال‌هاي آزاد و آسيب‌هاي آنها مانند پيري زودرس، سرطان، تخريب سلولهاي بدن و غيره مقابله كند. مس توسط سلولهاي انسان از جمله سلولهاي مغزي مورد استفاده قرار مي‌گيرد تا آنجا كه در عمل كردهاي مغز نقش پايه‌اي دارد. سلولهاي خون براي رشد و ادامه حيات نيازمند مس هستند.
اولين سند پزشكي نوع بشر پاپيروس اسميت است كه بين سال‌هاي ۲۶۰۰ تا ۲۲۰۰ پيش از ميلاد نوشته شده است.[۱۰] به گواه اين اثر، از مس براي ضدعفوني زخم‌ها و پاكي آب آشاميدني استفاده مي‌كرده‌اند. به علاوه يوناني‌ها، رومي‌ها و ازتك‌ها، چيني‌ها براي درمان اعضاي لرزان (احتمالاً منظور صرع بوده است)، درمان زخم‌هاي سوختگي، بيماري‌هاي پوستي مانند جرب، همين‌طور لك‌هاي پوستي روي گردن و گلو درد از مس سود مي‌جستند.[۲۰] در حاليكه در ايران باستان و هند از مس براي عفونت‌هاي چشمي، عفونت‌هاي پوستي و عفونت دستگاه تناسلي استفاده مي‌شد. گزارش مستندي وجود دارد كه سربازان يوناني براي جلوگيري از عفونت زخم، قسمتي از شمشير برنزي را به درون زخم باز وارد مي‌كردند
مس به فرايند سوخت و ساز بدن كمك مي‌كند، سلولهاي مغزي با كمبود مس در انجام كارهاي خود ناتوانند يا بسيار ضعيف عمل مي‌كنند، مس باعث كمك در جذب و استفاده آهن در بدن مي‌شود. مس يكي از مواد اوليه بسياري از آنزيم‌هاي حياتي بدن است. مس يك آنتي اكسيدان است و راديكال‌هاي آزاد را نابود مي‌كند كه اين به بدن كمك مي‌كند تا با راديكال‌هاي آزاد و آسيب‌هاي آنها مانند پيري زودرس، سرطان، تخريب سلولهاي بدن و غيره مقابله كند. مس توسط سلولهاي انسان از جمله سلولهاي مغزي مورد استفاده قرار مي‌گيرد تا آنجا كه در عمل كردهاي مغز نقش پايه‌اي دارد. سلولهاي خون براي رشد و ادامه حيات نيازمند مس هستند.
اولين سند پزشكي نوع بشر پاپيروس اسميت است كه بين سال‌هاي ۲۶۰۰ تا ۲۲۰۰ پيش از ميلاد نوشته شده است.[۱۰] به گواه اين اثر، از مس براي ضدعفوني زخم‌ها و پاكي آب آشاميدني استفاده مي‌كرده‌اند. به علاوه يوناني‌ها، رومي‌ها و ازتك‌ها، چيني‌ها براي درمان اعضاي لرزان (احتمالاً منظور صرع بوده است)، درمان زخم‌هاي سوختگي، بيماري‌هاي پوستي مانند جرب، همين‌طور لك‌هاي پوستي روي گردن و گلو درد از مس سود مي‌جستند.[۲۰] در حاليكه در ايران باستان و هند از مس براي عفونت‌هاي چشمي، عفونت‌هاي پوستي و عفونت دستگاه تناسلي استفاده مي‌شد. گزارش مستندي وجود دارد كه سربازان يوناني براي جلوگيري از عفونت زخم، قسمتي از شمشير برنزي را به درون زخم باز وارد مي‌كردند
كاركردهاي مس در بدن انسان